سام پیرس (Sam Pearce) مدعی است چرخی متفاوت ابداع کرده است که میتواند ضربات ناشی از ناهمواریهای مسیر دوچرخهسواران را جذب کند. پیرس از آن با عنوان “اختراع دوباره چرخ ” نام میبرد و میگوید من با چرخی متفاوت آمدم. پیرس طراح انگلیسی، مخترع چرخ جدید لوپویلز (Loopwheels) است. وی اخیرا از سوی موزه طراحی لندن، جایزه طرح سال را گرفته است. اولین تولید این نوع از چرخ سال ۲۰۱۳ آغاز شد. کیفیت راندن آن بسیار عالی است. فعلا از لوپویلز در ساخت ویلچرها استفاده میشود.
پیرس، مخترع و مشاور طراحی است. او پیش از این، روی تجهیزات و لوازم پزشکی در جراحیهای بسته کار میکرد. قبلتر نیز در زمینه کامپیوترهای کوچک دستی، روی مکانیزم تا کردن سه بعدی و دوچرخههای موتوری کار میکرد. پیرس معتقد است همواره موضوعهای جدیدی برای کار کردن وجود دارند. به گفته او سال ۲۰۰۷ یک کالسکه کودک، اولین جرقه ساخت چنین محصولی را در ذهن وی زد. او در حالیکه منتظر پرواز در فرودگاه سوئیس بود، متوجه خانمی شد که در حال هل دادن کالسکه کودکی بود. به علت عدم دقت خانم در بالا بردن چرخهای جلو، کالسکه به جدول کناری خیابان برخورد کرد و در نتیجه برخورد کودک به جلو پرت شد. او با دیدن این اتفاق به فکر افتاد که برای خنثی کردن ضربه چرخها وقتی در زاویهای نادرست به مانعی برخورد میکند چه باید کرد؟ ضربهگیر فنری برای چرخها جوابی برای پرسش وی بود.
کالسکه کودک مورد نظر پیرس تحت مطالعه قرار گرفت تا بررسی شود در زمان برخورد با مانع چطور عمل میکند اما نتایج چندان رضایتبخش نبود. ابتدا در زیر صندلی کالسکه کمکفنرهایی تعبیه شد که جهشها را کم میکرد اما در هنگام برخورد با مانع ضربه را پس نمیزد، در یک لحظه این ایده به ذهن او خطور کرد که کمکفنرها را مستقیما روی چرخها قرار دهد تا آنها را در برابر موانع انعطافپذیرتر کند. او طرح اولیه خود را کشید و آن را برای دو سال کنار گذاشت.:«آن زمان فکر میکردم طرح مناسبی نیست و من واقعا نمیدانستم که چطور میتوانم یک نمونه از آن را بسازم، هر چند ایدههای بسیاری داشتم ولی به این یکی بیشتر فکر میکردم.»
پیرس در سال ۲۰۰۹ در ادامه آزمایشهایش، مقداری لوله پلاستیکی را از ناودان جدا و نوارهای شش اینچی از آن برید. آنها را به شکل حلقه درآورد و داخل چرخهایی با چوب چندلایه قرار داد. سپس آن را روی میز چرخاند و از انگشت خود به عنوان یک مانع استفاده کرد. با اینکه مدل اولیه و خام بود اما پیرس را به آنچه میخواست نزدیک کرد و بعد از آن وی تمرکز خود را روی توسعه ورفع اشکالات این مدل اولیه گذاشت.
هنوز تعداد بیشماری از چرخهای بدون پره سنتی وجود دارند که با وجود گذشت هزاران سال از ابداع آن، کارآمدی فوق لعادهای دارند. پیرس تنها فردی نیست که در چرخها ضربهگیر قرار داده است. یک نمونه مدرن از آن توسط کشاورزی در تلاویو، که به علت شکستگی لگن خاصره، قادر به هل دادن ویلچیر خود نبود، اختراع شد. اختراع اوسافتویلز (Softwheels) نام دارد که در قالب چرخ سیلندرهای فشرده شده قرار داده است. پیرس براساس دستاوردهای گذشته در زمینه چرخ، تحقیقات خود را ادامه میداد. او دریافت که طرحهای بریتانیایی و اروپایی وجود دارند که از اوایل دهه ۱۸۰۰ از تکنولوژی مشابهی بهره بردهاند اما تمامی این ایدههای قدیمی که از فنرهایی از جنس آلیاژ ساخته شده بودند به مرور زمان فرسوده شده و میشکستند.
پیرس یکی از آنها را امتحان کرد. او میگوید: «اولین چرخ من، چنین فنرهایی داشت و اگر میتوانستم دوچرخهای را ساخته و برانم، میتوانستم به نتایجی برسم اما این فنرها طول عمر زیادی ندارند و دلیل آنکه چرخهای بادی اولیه پرش نمیکنند، همین است. علاوه برآن هنگام حرکت سرو صدای زیادی تولید میکنند. او که به فروشگاه محلی تیراندازی با کمان در ناتینگهام رفت و آمد داشت متوجه شد که یک کمان خوب مانند یک چرخ خوب است. کمان خوب لازم است محکم اما به اندازه کافی انعطافپذیر باشد تا بتواند با حرکت انسان هماهنگ باشد. او با فنر دستساز بسیار بد خود، سراغ چرخهای جدید رفت تا ببیند چگونه کار میکند. پیرس میگوید: «میدانستم که باید از فنر مرکب استفاده کنم در اینجا بود که به فکر فشردهسازی افتادم که اگر بیش از حد نرم میشد مثل استفاده از چرخی بود که تایر آن پنجر شده باشد.»
پس از هفتاد بار آزمایش که پیرس و تیم سازندگان کمان انجام دادند به هدفی که میخواستند رسیدند و حاصل محصول خاصی بود که پیرس آن را یک ساختار مرکب کربنی مینامد. چرخهای لوپویلز نخست در دوچرخههای معمولی و سپس در دوچرخههای کوهستان امتحان شد سپس تولیدکنندگان ویلچیر برای سفارش چرخهای جدید سراغ پیرس آمدند. او میگوید: «این چرخها تا سه برابر راحتتر هستند. فنربندیهای آن باعث میشود حرکت روی دستاندازها بسیار روانتر باشد. این مساله برای کسانی که از ویلچیر استفاده میکنند بسیار مهم است زیرا بدن آنها کاملا با این وسیله در تماس است و هرگونه ناهمواری از جاده به بدن آنها منتقل میشود.»
به همان اندازه که کیفیت مهم است آیا قیمت برای مصرفکنندهها مهم بود؟ پیرس از حدود دو سال قبل، کم و بیش به طرح ایدهآل خود رسیده است اما در حال کار بر روی فناوری ساخت اصلاح شده است که مطابق با پروسه تولید صنعتی باشد تا قیمت آن را از دو هزار دلار به چند صد دلار (بستگی به مدل آن) برساند. با توجه به قیمت، افراد زیادی قادر به خرید این فناوری جدید هستند و حال نوبت دوچرخههای کوهستان است که مجهز به این چرخهای جدید شوند.
