دانستنی ها

با قبایل آدم خوار در هند و اندونزی آشنا شوید

در جهان تکنولوژی که ما زندگی می کنیم تصور اینکه انسان های آدمخواری وجود داشته باشد بسیار سخت است. هر کجا که تکنولوژی حضور ندارد خرافات و انسانی های اولیه دیده می شود. بعضی از نقاط جهان خرافات به حدی قدرتمند هست که حتی تکنولوژی توان نفوذ و تغییر آنها را ندارد. مطمئنا شما کاربر ای اس دانلود که در حال خواندن این پست با گوشی اندرویدی پیشرفته یا کامپیوتر هستید تصویر وجود انسان های آدمخوار برای شما باور نکردنی هست. با ما همراه باشید تا شما را دو تا از قبایل آدمخوار در کشورهای هند و اندونزی آشنا کنیم.

تحقیق و کنکاش در زندگی قبایل آدم خوار کاری بسیار خطرناک است. چرا که رفتن به میان این قبایل مساوی با مرگ است. و برگشتی در کار نخواهد بود. آنها به شیوه انسان های اولیه و حتی بدتر زندگی می کنند. چنین قبایلی معمولا در جنگل های زندگی می کنند. آنها با دنیای مدرنیته ارتباطی ندارد. فرهنگ آنها اجازه ارتباط با جهان خارج را نمی دهد.

قبایل آدم خوار وارانسی در هند



هندوستان کشور بزرگ ، پرجمعیت با هزاران فرهنگ و ادیان مختلف هست. هیچ کشوری به اندازه هندوستان ادیان و فرهنگ های خرافاتی ندارد. اگر بگوییم که یکی از قبال آدم خوار در کشور هند زندگی می کند اصلا تعجب نکنید. در این میان، قبیله ای به نام وارانسی، در هند وجود دارد که توسط عکاسی به نام کریستیانو اوستینلی به تصویر کشیده شده است. باید مدال شجاعت را به این عکاس اهدا کرد. حتی حرف زدن با مردم این قبیله که شما را به عنوان غذای یک وعده خود می بینند، ترسناک است.

اعضای این قبیله در گورستان زندگی می کنند و از گوشت انسان ها تغذیه می کنند. آن ها در طی مراسمات خود از جمجمه انسان ها به عنوان جام شراب استفاده می کنند و گوشت خام حیوانات را می خورند. برخی اعتقاد دارند، آدمخوارها قابلیت پیش بینی آینده را دارند.

آقای استینلی درباره این قبیله می گوید: در اطراف آن ها راز و رمزهای بزرگی وجود دارد. آن ها می توانند آینده را پیش بینی کنند و همین باعث ترس هندی ها شده است. آدمخوارها می توانند کارهای شر را با نیروهای ذاتی خود انجام دهند. راهبان آدمخوارها از ترکیب ماری جوانا و الکل برای رسیدن به حالت وصل شده به آگاهی بالاتر استفاده می کنند و کارهای فرازمینی و غیر منتظره ای را انجام می دهند. برخی از راهبان قبیله وارانس تا سن ۱۷۰ سالکی زندگی می کنند.

قبیله آدم خوار در اندونزی

قبیله کرووای (Korowai) یکی دیگر از قبایل آدمخوار روی زمین است که با جمعیت 3000 نفری در کشور اندونزی زندگی می کنند. این قبیله در جنوب شرق پاپوآ در منطقه گینه نو اندونزی سکونت دارند. جایی که کمتر کسی به آن جا سفر می کند اما اگر به این منطقه برود، سفر بی بازگشتی خواهد داشت. مردم این قبیله تا سال 1970 از دنیای بیرون از قبیله بی خبر بودند و حتی تصور نمی کردند که افرادی غیر از آن ها بر روی زمین زندگی کنند.

 

 

آدمخوارهای این قبیله، شکارچیان ماهری هستند که در جنگل کمین می کنند. آن ها هر موجود زنده ای را که ببینند، در کمترین دقایقی، شکار می کنند. فرقی ندارد انسان باشد یا حیوان، هیچ راه فراری نیست.

 

از آنجایی که قبایل آدمخوار در این منطقه، بسیار بزرگ است، جنگ هایی هم در میان آن ها رخ می دهد. این قبیله از تیر و کمان برای دفاع از خود استفاده می کنند. در سال ۱۹۷۰ یک محقق هلندی به نام «جوانز ولدویزن» سفرهای ناشناخته خود را آغاز کرد. وی برای اولین بار به این جنگل سفر کرد و انسان هایی را دید که همچون انسان های اولیه زندگی می کردند. پس از این اتفاق، مردم این قبیله با آدم هایی متفاوت تر از خودشان روبرو شدند و از دنیای خارج از جنگل، مطلع شدند.

 

 

خانه های قبایل آدمخوار چگونه است؟
آدمخوارها معمولا خانواده های پرجمعیتی دارند. آن ها در خانه های درختی زندگی می کنند تا از نیش جانوران گزنده و وقوع بلایایی همچون سیل در امان بمانند. در جنگ های داخلی میان قبایل آدمخوار ، زنان به بردگی گرفته می شوند. از این رو بالا بودن خانه هایشان از سطح زمین، در محافظت از زنان قبیله نقش دارد.

کرووای تنها قبیله آدمخواری است که همچنان به رسوم اجدادی خود پایبند مانده است. بیماری فقر آهن و کم خونی در بین افراد این قبیله دیده می شود. از آن جایی که آن ها درباره فقر آهن و کمخونی چیزی نمی دانند، افرادی را که دچار این بیماری شوند، از روی رنگ چهره شان تشخیص می دهند. آدمخوارهای این قبیله اعتقاد دارند که این افراد دچار جادوی سیاه یا “خاخوآ” شده اند و زردی چهره و تغییر رنگ پوستشان، روح شیطانی را در وجود آن ها بیدار کرده است. فرقی ندارد کسی که به این بیماری مبتلا می شود، کودک باشد یا بزرگسال، از بستگان باشد یا غریبه، باید جادوی سیاه با فرو رفتن چاقویی در قلب آن ها دور شود.

 

خبرنگاری که اسیر آدمخوارهای کرووای شد
شجاعت یا کنجکاوی؟ هر چه که هست ترسی برای همیشه در ذهن پل رافائل باقی گذاشته است. این خبرنگار مدت ها پیش تصمیم می گیرد تا به قبیله کرووای برود و زندگی آن ها را با دوربین عکاسی اش به تصویر بکشد. در این راه از فردی بومی کمک می گیرد. وی با این که می دانست هیچ سفید پوستی در قبیله کرووای زنده نمی ماند، پا به این منطقه گذاشت. به اعتقاد آدمخوارهای کرووای، سفید پوست ها روح شیطانی دارند و باید خورده شوند.

 

این خبرنگار در توصیف وقایع این سفر می گوید: هیچ کدام از پلیس ها با برگه مجوز عبور ما کاری نداشتند زیرا می دانستند که برگشتی در کار نیست.
سرانجام لحظه ترسناک ملاقات خبرنگار با مردم قبیله کرووای رسید. آن ها درحالیکه در میان جنگل های انبوه، توسط تعداد زیادی افراد کمان به دست، دستگیر شده بودند به سمت رییس قبیله رفتند. رییس قبیله دستور مرگ آن ها را صادر کرد اما با تکرارهای مداوم همراه بومی اش که می گفت: ما برای صلح آمده ایم و قصد صدمه زدن به شما را نداریم، برای اولین بار بخشیده شدند.

رافائل می گوید: زمان سختی را سپری کردیم. حس می کردم خون در رگ هایم یخ زده است. همان لحظه یکی از افراد قبیله که دچار بیماری خاخوا شده بود، کشته شد و مقابل ما خورده شد. از دیدن این صحنه بیهوش شدم و ساعت ها بعد با صدای پسر بچه ۶ ساله ای بیدار شدم. این پسر بچه هم دچار همین بیماری شده بود اما به اصرار زنان قبیله، قرار بود تا سن ۱۴ سالگی زنده بماند.

شاید مواردی همچون متیو ویلیامز ۳۲ ساله که یک قاتل آدمخوار بود، به گوشتان رسیده باشد اما این که قبایلی با لباس های عجیب و غریب و صورت های سوراخ شده هنوز هم وجود داشته باشند، عجیب است. به اعتقاد آدمخوارها، همه بخش های بدن یک انسان به جز استخوان هایش خوردنی است. بسیاری از افراد شناخته شده ی دیگری هم به این مکان رفته اند اما هیچ گاه بازنگشتند. آدمخوارهای دیگری در جنگل های بارانی برزیل زندگی می کنند اما تعدادشان بسیار کمتر از قبایل کرووای است. خبرنگاران توانسته اند با کمک هلیکوپتر، تصاویری از این آدمخوارها بر فراز جنگل های آمازون تهیه کنند.

 

آریو اشراقی راد

متخصص سئو و طراح سایت، از بچه های خون گرم جنوب، دارای مدرک کارشناسی از دانشگاه شهید چمران، کارشناسی ارشد و دکترا از دانشگاه گوگل!! دوست دارم تجربیاتمو با شما درمیان بذارم. اما متاسفانه مشغله کاری زیاد اجازه نمیده!

نوشته های مشابه

یک دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا