با مطرح شدن خبر واگذاری موشک های اس 300 از سوی روسیه به ایران بحث زیادی در رسانه و شبکه های اجتماعی پیرامون موشک های s300 دیده می شود. سامانه موشکی اس 300 چیست؟ چه قابلیت هایی دارد. با ما همراه باشید
اس-۳۰۰ (به روسی: С-300) یک سامانه موشکی سطحبههوای دوربرد و خودکششی با قابلیت استفاده در تمامی ارتفاعهاست که در اواخر دهه ۱۹۷۰ توسط شرکت همکاریهای صنعتی آلماز برای نیروی دفاع هوایی شوروی ساخته شد. مدلهای مختلف این موشک در نامگذاری ناتو با نامهای سام ۱۰، سام ۱۲ و سام ۲۰[۵] شناخته میشوند.
اولین مدل این موشک با نام اس-۳۰۰ پی برای نخستین بار در سال ۱۹۷۹ در شوروی عملیاتی شد، هرچند تکامل آن از سال ۱۹۶۹ به منظور ساخت موشک سطح به هوایی با برد ۷۵ کیلومتر که هم در نیروی زمینی و هم در نیروی دریایی استفاده شود، آغاز شده بود.[۶] این موشک در ابتدا برای رهگیری هواپیماها و موشکهای کروز ساخته شده و بعدها توانایی رهگیری موشکهای بالیستیک نیز به آن افزوده شد.
اس-۳۰۰ پیاماو یکی از مرگبارترین موشکهای زمین به هوای قابل استفاده در تمامی ارتفاعها به شمار میرود که توانایی پیگیری همزمان ۱۰۰ هدف و درگیری با ۱۲ هدف را دارد. زمان آمادهسازی آن حدود ۵ دقیقه و موشکهای آن از نوع انبارشوندهاست که مانند مهمات معمولی نیاز به هیچگونه نگهداری در مدت عمر مفید خود ندارند. اس-۳۰۰ شباهت زیادی با سامانه پدافندی آمریکایی امآیام-۱۰۴ پاتریوت دارد. مدلهای پیشرفتهتر اس-۳۰۰ توانایی اجرای تاکتیک «بزن دررو»[۷] را دارند که بقاپذیری آنها را در شرایط جنگی افزایش میدهد و در شرایط ویژه میتوانند به عنوان یک سلاح تهاجمی عمل کنند؛ برای مثال موشکهای اس-۳۰۰ چینی مستقر در تنگه تایوان توانایی حمله به فضای هوایی تایوان را دارند و تهدیدی برای تمامی هواپیماهای آمریکایی به شمار میروند که ممکن است در درگیری احتمالی به کمک این کشور بیایند؛ به جز هواپیماهای فوقالعاده رادارگریز بی-۲ و جنگنده اف-۲۲ راپتور. به همین جهت پیشبینی میشود که مأموریت حمله وسیع به سیستمهای اس-۳۰۰ به جنگندههای اف-۲۲ واگذار شود. اس-۴۰۰ فاتح با نام ناتو سام-۲۰ سیستم موشکی تکاملیافته اس-۳۰۰ است که در سال ۱۹۹۹ معرفی و از سال ۲۰۰۶ وارد فعالیت در ارتش روسیه شدهاست.
ویژگی های سامانه موشکی s300:
وشک سطح به هوای اس۳۰۰ در سال ۱۹۷۹ برای دفاع از ساختمانهای حساس و مهم شوروی ساخته شد. این سامانه پدافندی سپس با تکمیل و توسعه بیشتر برای دفاع در برابر موشکهای بالستیک بکار میرود. تا کنون چندین نوع سامانه پدافندی اس-۳۰۰ با موشکهای متفاوت و سیستمهای راداری بهینه شده، افزایش ویژگی مقابله با اخلال الکترونیک، افزایش دقت برخورد باهدف به خصوص برای اهدافی که در ارتفاع کم پرواز میکنند و موشکهای بالستیک طراحی شده است. دسته بندی کلی این نوع سامانه ها در نمودار درختی زیر نشان داده شده است.
سامانه موشکی اس – 300، یک سامانه موشکی سطح به هوای دوربرد و خودکششی با قابلیت استفاده در تمامی ارتفاعهاست و در واقع نوع تکمیلی سامانه پدافندی ارتفاع بالای اس۲۰۰ به شمار میرود.
این سامانه اواخر دهه ۱۹۷۰ توسط شرکت همکاریهای صنعتی آلماز برای نیروی دفاع هوایی شوروی ساخته شد. مدلهای مختلف این موشک در سازمان ناتو با نامهای سام ۱۰، سام ۱۲ و سام 20 شناخته میشوند.
اولین مدل این موشک با نام اس-۳۰۰ پی برای نخستین بار در سال ۱۹۷۹ در شوروی عملیاتی شد، هرچند تکامل آن از سال ۱۹۶۹ به منظور ساخت موشک سطح به هوایی با برد ۷۵ کیلومتر که هم در نیروی زمینی و هم در نیروی دریایی استفاده شود، آغاز شده بود.
این موشک در ابتدا برای رهگیری هواپیماها و موشکهای کروز ساخته شده و بعدها توانایی رهگیری موشکهای بالیستیک نیز به آن افزوده شد.
اس-۳۰۰ پیامیو (S-300PMU) یکی از مرگبارترین موشکهای زمین به هوای قابل استفاده در تمامی ارتفاعها به شمار میرود که توانایی پیگیری همزمان ۱۰۰ هدف و درگیری با ۱۲ هدف را دارد.
زمان آمادهسازی آن حدود ۵ دقیقه است و موشکهای آن از نوع انبار شونده است که مانند مهمات معمولی نیاز به هیچگونه نگهداری در مدت عمر مفید خود ندارند.
اس-۳۰۰ شباهت زیادی با سامانه پدافندی آمریکایی امآیام-۱۰۴ پاتریوت دارد. مدلهای پیشرفتهتر اس-۳۰۰ توانایی اجرای تاکتیک «بزن دررو» را دارند که بقاپذیری آنها را در شرایط جنگی افزایش میدهد و در شرایط ویژه میتوانند به عنوان یک سلاح تهاجمی عمل کنند.
اس-۴۰۰ فاتح با نام ناتو سام-۲۰ سیستم موشکی تکاملیافته اس-۳۰۰ است که در سال ۱۹۹۹ معرفی و از سال ۲۰۰۶ وارد فعالیت در ارتش روسیه شدهاست.
ویژگیهای سامانه موشکی اس – 300:
موشک سطح به هوای اس۳۰۰ در سال ۱۹۷۹ برای دفاع از ساختمانهای حساس و مهم شوروی ساخته شد. این سیستم پدافندی سپس با تکمیل و توسعه بیشتر برای دفاع در برابر موشکهای بالستیک بکار میرود.
این سیستم در چندیدن گونه مختلف ارائه شده است:
- اس ۳۰۰ پی:
یکی از اولین موشکهای این سریS-300P است که به سفارش وزارت دفاع روسیه تولید شد. این موشک میتواند کلاهکی را به اندازه ۱۳۳ کیلوگرم با بیشینه برد ۴۷ کیلومتر حمل کند.
کمترین برد آن پنج کیلومتر است و میتواند در ارتفاع ۳۰ متری پرواز کند. سرعتش به سه کیلومتر در ثانیه میرسد و در ۲۸ ثانیه میتواند از خود عکس العمل نشان دهد. زمان آماده پرتاب شدنش کمتر از پنج دقیقهاست.
- اس ۳۰۰ اف:
این گونه امکان نصب بر روی کشتیها را دارد. در سال ۱۹۸۴ مدل S-300F ساخته شد. مدل F در اصل موشک متناسب با نیازهای نیروی دریایی روسیه بود که از سیستم پرتاب ۵V55RM استفاده میکند.
سرعت آن ۴۶۸۰ کیلومتر در ساعت است و میتواند کلاهکی به اندازه کلاهک مدل P (۱۳۳ کیلوگرم) ولی با بردی دوبرابر (حدود ۹۰ کیلومتر) را با خود حمل کند. بیشینه سرعت آن ۶۱۲۰ کیلومتر در ساعت و طول خود موشک با کلاهک ۲۵/۷ متر است.
کمترین برد آن هفت کیلومتر و سقف پروازش ۲۵هزارمتر است و با سوخت جامد نیروی پیشرانش را تامین میکند. یک سیستم راداری معروف به ریف روی آن نصب کردند که میتواند در یک زمان شش هدف را شناسایی کند و به آنها هجوم برد.
- اس ۳۰۰ اف ام:
مدل S-300FM در سال ۱۹۹۰ ساخته شد که باز هم مدلی برای نیروی دریایی بود. بسیار مدرن و پیشرفته بود. بیشینه سرعت آن به ۱۰ هزار کیلومتر در ساعت میرسد، وزن آن ۱۴۸۰ کیلوگرم است و این تفاوت بیش از هزار کیلوگرمی را میتوان در وضعیت نیروهای پیشران این موشک دانست.
طول آن ۵/۷ متر، قطرش ۵۲/۰ متر و فاصله دوسر بالچههای عقب ۰۳/۱ متر است. برد آن ۹۰ کیلومتر است و میتواند ۱۵۰ کیلوگرم کلاهک را با خود حمل کند. بیشینه سرعتی معادل ۷۵۶۰ کیلومتر در ساعت دارد که در ارتفاع ۲۵ هزارمتری پرواز میکند.
- اس ۳۰۰ وی:
قابلیت تحرک این سیستم بسیار بیش از گونههای قبلی است و قابل نصب بر روی نفربرها برای مقابله با حملات هوایی موشکی، جنگندهها و موشکهای بالستیک و کروز است.
- اس ۳۰۰ پی ام یو:
این موشک از لحاظ ظاهری بسیار شبیه مدل FM است حتی وزنش با آن یکی است. طول آن ۹۸/۶ متر، قطرش ۴۵/۰ متر و فاصله دوسر بالش ۰۴/۱ متر است. در ارتفاع ۲۷ هزار متری پرواز میکند و سوختش از مواد جامد تشکیل میشود. کمترین بردش پنج کیلومتر و بیشترین برد آن ۹۰ کیلومتر است.
مدل بعد در سال ۱۹۹۷ ساخته شد که در واقع یک نمونه برداری از مدل MU بود. این موشک MU-2 نام داشت که از لحاظ اندازه و ابعاد دقیقاً مانند مدل قبلی بود ولی بردش به میزان ۱۰۵ کیلومتر افزایش یافته بود یعنی برد کلی آن به ۱۹۵ کیلومتر رسید.
توانایی حمل آن نیز بیشتر شدهاست و میتواند ۱۸۰ کیلوگرم کلاهک را با خود حمل کند. سری ساخت این موشکها تا سال اخیر ادامه یافت.